Ik denk dat iedere voetballer wel eens van voetballen droomt. Wie herinnert zich niet die heerlijke reclame waarin dat onbetaalbare gevoel werd gesymboliseerd door dat kleine jongetje dat met voetbalschoentjes om de nek naar een wedstrijd van Oranje ging kijken…

Het spel heet voetbal, dus een vrije trap op de plek waar de bal over de zijlijn is verdwenen had Ron Tuijnman het meest logisch en voor de hand liggend geleken. Maar nee, hier neemt men de bal ter hand en brengt deze met een merk­waardig soort worp weer in het spel. Ron heeft zijn vraagtekens!

Om enig cachet aan die nieuwe competitie te verlenen wordt er een beker voor de winnaar ter beschikking gesteld. Geen trofee, geen glorie! En zie daar: dan heb je dus bekervoetbal!

“Broodvoetballers, het zijn allemaal broodvoetballers,” foeterde de ouwe trouwe supporter. “Kijk maar,” verklaarde het oude supportertje met een knik naar de stoet geslagenen. “Niet één die d’r jankt! Niet één die er écht kapot van is!”

‘Er is een aantal zaken waar ik gewoon absoluut, volledig en totaal ongeschikt voor ben. Grensrechteren is er daar één van. Als leerkracht met de akte lichamelijke opvoeding was het fluiten van een partijtje trefbal al een probleem…’

Ik ben niet zo’n spelletjesmens. Mijn vrouw helaas wel. En om te voorkomen dat we onze kerstdagen volkomen onafhankelijk van elkaar doorbrengen, stemde ik destijds toe in ’een spelletje’. Gezellig!

Dirk had het zwaar en de nederlaag waar we zojuist getuige van waren geweest, lag hem nog zwaar op de maag. “Mensen die niet van voetbal houden lijden een gelukkiger leven.”

Het is inmiddels een bekend fenomeen, volgens Ron Tuijnman: de speler die ingebracht wordt om het tij te keren, de goals te scoren die maar steeds uit leken te blijven: de ‘pinchhitter’!

Ron Tuijnman liet ruim een halve eeuw geleden beide aanvoerders met de scheidsrechter de herhalingen van de televisiebeelden bekijken… Op de een of andere manier voelt hij zich daarmee nog steeds een beetje de geestelijk vader van de VAR!

Een gezegde luidt ‘Elk meent zijn uil een valk te zijn’. Ofwel: veel ouders denken dat hun eigen kroost meer talenten herbergt dan die van de buitenwacht. Veelal onterecht, helaas…

Geen team zonder teamfoto. Zelfs Skubbeveren 12 laat toch jaarlijks iemand een kiekje nemen van het elftal. Een mannetje of elf, twaalf. Sommigen gehurkt en af en toe ook één die olijk voor de groep ligt, als de voorloper van de muurligger.

Een keeper is natuurlijk wel een dankbare bliksemafleider als de zaken spaak lopen. Hij is de laatste van het team die een fout maakt, maar als hij die fout maakt, hebben tien anderen al gefaald!

Niet alleen het voetbal zelf, maar ook de diverse materialen hebben een ferme ontwikkeling doorgemaakt in de tijd dat ik het voetbal nu volg. De bal werd nog het ‘Bruine Monster’ genoemd en het ongecoate leer pakte nog het lekkerst met onbewerkte wollen handschoenen.

Ik vrees dat we onze geliefde sportclub voorlopig niet meer van dichtbij zullen zien. Het is maar te hopen dat er nog ruimte gevonden wordt om de competities na de jaarwisseling te hervatten, maar ik vrees dat het hier en nu afgelopen is met dit seizoen.

Dit weekend werd ik op televisie weer geconfronteerd met schuimbekkende idioten die een speler die tegen hun club had gescoord naar het leven wilden staan. Aanstekers, bierplastic al dan niet met inhoud, werden massaal op het veld en naar de spelers gesmeten.

Hoe zijn dan de spelers deze ‘winterslaap’ doorgekomen? Hoe is het met hun conditie gesteld? Moet dat weer helemaal opgetraind worden en hoeveel blessures levert die plotselinge herstart dan weer op?

Ik heb medelijden met de fluitende en vlaggende gemeenschap die dit maar allemaal bij moet houden en er zo ongeveer een avondstudie voor moet volgen om de laatste wijzigingen bij te kunnen benen.

Amateurisme in de voetbalsport lijkt meer en meer voorbehouden aan clubs in de kelderdivisies. Naarmate de top van het ‘amateurvoetbal’ wordt benaderd, worden de clubs en de bedragen groter en gaan geld en prestaties een steeds grotere rol spelen.

Een rubriek in samenwerking met Facebookgroep Historie voetbal Hilversum, waarin we oud-voetballers uit Gooi en Eemland portretteren aan de hand van 15 vragen en foto’s. Deze keer Gert Hagen (VV Nederhorst).

Hoewel je vandaag de dag voor een behoorlijk clubblad ook een aardige spits zou kunnen aantrekken, heeft dat periodiekje door de jaren heen toch wel een plekje in mijn hart veroverd.

Met wat amateurpsychologie zou je kunnen stellen dat vriendschappen, die vanuit het voetbal ontstaan, om die reden langduriger en hechter zijn dan de gemiddelde vriendschap.

Een rubriek in samenwerking met Facebookgroep Historie voetbal Hilversum, waarin we oud-voetballers uit Gooi en Eemland portretteren aan de hand van 15 vragen en foto’s. Deze keer Nico Kundersma (Oranje Leeuwen).

Beschikt een coach over voldoende oefenstof en didactische vaardigheden om zijn tactisch plan aan zijn selectie inzichtelijk te maken en heeft hij voldoende kennis van de inspanningsfysiologie om de intensiteit van de trainingsvormen zodanig te beïnvloeden dat de verhouding belasting-belastbaarheid voldoende wordt gerespecteerd?

Vroeger was de omgang en communicatie van de spelers anders dan nu. Je ergeren, omdat vroeger alles beter zou zijn, is vergooide energie en misschien wel arrogant.

De hypocrisie van beleidsplannen.
Een kritische beschouwing…