Ik herinner me mijn eerste ‘kennismaking’ met het coronavirus nog goed: wat schimmige beelden van een Chinese arts die met beademingsapparatuur in een ziekenhuisbed naar adem lag te happen en de hele wereld waarschuwde voor het aankomende virus. Ik dacht: ‘China? Ach, ver van mijn bed…’. Want hadden we ons immers met Ebola en andere exotische epidemieën ook al niet ernstig zorgen gemaakt? Maar langzaam en vooral heel zeker kwam het toch dichterbij: van de Oostenrijkse skihut via het Limburgse carnaval snelde het virus ons land binnen. Maar nog maakte ik me geen zorgen: ‘griepje’ dacht ik nog… Maar dat ‘griepje’ nam ernstige vormen aan en binnen de kortste keren verscheen toen nog missionair premier Rutte en de toenmalige minister van volksgezondheid Bruins voor de eerste persconferentie, inclusief driftig fladderende en bekkentrekkende doventolk voor de slechthorenden onder ons.

Waarom de teksten van de toespraken niet gewoon ondertiteld konden worden is me nog steeds een raadsel. Zó acuut zijn dat virus en de daaropvolgende maatregelen nou ook weer niet dat er geen paar minuten vertraging in kan zitten voor het maken van een nette ondertiteling. Persoonlijk vond – en vind – ik die doventolken ontzettend afleiden van de eigenlijke boodschap. Na de schitterende uitbeelding van het fenomeen ‘hamsteren’ was het wachten iedere keer weer op een nieuw stukje mime-cabaret door die onvolprezen Irma Sluis. Maar wat Rutte en De Jonge dan vervolgens vertelden moest ik later in de actualiteitenrubrieken zien te achterhalen. Het stukje boodschap dat wél mee kreeg was het stilleggen van de amateursport. Wel vreemd: overgewicht was immers één van de indicatoren dat je tot de risicogroep behoorde. En daarbij: zeker in de buitenlucht vormde besmetting vooral een hypothetisch gevaar. Sporten biedt dus ook een zekere weerstand tegen het virus.

“Sporten biedt dus ook weerstand tegen het virus…”

Van het bron– en contactonderzoek om de bron van de besmettingen op te sporen, daar hoorden we vervolgens helemaal niets meer van en dat maakte dat de afgekondigde maatregelen vaak ‘op goed geluk’ leken te worden afgekondigd. Zelden was het effect van de invoering of afschaffing van een maatregel waar te nemen in de besmettings­cijfers.

Na de eerste golf was dat heel begrijpelijk: het virus was nieuw en men stond voor vele raadselen rond de verspreiding en de bestrijding. Dat men tevergeefs aan bepaalde ‘knoppen’ – zoals men de maatregelen noemde – draaide, dat was te begrijpen: de overheid moest immers wát! Werkeloos toekijken en maar hopen dat het allemaal letterlijk over zou waaien was uiteraard geen optie.

Maar al doende zou men dan toch moeten leren volgens het gezegde? Met enige verbijstering hoorde en keek ik toe hoe men nu dus opnieuw naar diezelfde knoppen greep waaraan men een jaar geleden al vruchteloos aan het draaien was geweest. Vruchteloos, want hele sectoren werden naar het bankroet gejaagd, zonder dat dat ook maar enig effect op de besmettingen waar te nemen viel.

Ook moet de sport het opnieuw ontgelden en met een avondklok die om vijf uur ’s avonds ingaat, moet je wel héél extreme maatregelen nemen wil je nog verantwoord je wedstrijden kunnen blijven doorspelen. Het is immers ‘amateursport’ en de meeste sporters zullen overdag gewoon iets in verband met de broodwinning moeten doen en als je vóór vijf uur ’s middags uitgetraind moet zijn, dan wordt dat toch wel een heikele zaak…

Mijn wenkbrauwen raakten mijn terugwijkende haargrens al helemaal toen ik vernam dat langs de lijn en in de buitenlucht kijken naar een sportwedstrijd óók verboden werd, maar dat de sportkantines wél gewoon open mochten blijven tot vijf uur! Want dat viel dan weer onder de horeca! Dezelfde horeca overigens die evengoed met die vijf uur lockdown opnieuw een doodsteek kreeg, want wie gaat er nou van drie tot half vijf ‘s middag gezellig uit eten? Alleen alcoholisten zitten om die tijd al in de kroeg.

Gevolg: de toeschouwers drommen samen met een biertje (want horeca!) dicht opeen voor het raam van de kantine om toch een glimp van de wedstrijd op te kunnen vangen. Achter hen draait de lokale ‘sfeermaker‘ de geluidsinstallatie ‘voor de gezelligheid’ nog maar eens lekker ver open, met als gevolg dat mensen elkaar van dichtbij in het oor moeten schreeuwen om zich verstaanbaar te maken… Anderhalve meter? Forget it! Als je de besmettingen flink op wilt laten lopen, dan is dit wel dé manier!

“Ik keur het rellen ten zeerste af…”

Inmiddels is duidelijk geworden dat schoolklassen de grootste besmettingshaarden zijn. Het zou mij logisch lijken om die dan te sluiten. Geen prettige maatregel en een die grote maatschappelijke en emotionele schade veroorzaakt, laat daar geen twijfel over bestaan. Maar nee, dan sluit men in plaats daarvan maar gemakshalve de horeca, de sportparken en de stadions! Dat zijn makkelijk pakbare groepen onder het mom van ‘baat het niet dan schaadt het niet’…

Maatregelen die dus al eerder volstrekt ineffectief zijn gebleken. En bij zoveel onredelijkheid gaan mijn haren recht overeind staan. Ik keur het rellen ten zeerste af en dat tuig kan me niet hard genoeg worden aangepakt. Maar diep van binnen voel ik dezelfde woede en agressie die sommigen dus blijkbaar niet weten te beteugelen. Alsof dát geen emotionele en maatschappelijke schade is!

Ik ben zeker voor een stevige aanpak van de corona, en als het moet ben ik best te porren voor draconische maatregelen. Maar ik zou dan wél graag een gedegen onderbouwing zien van de keuze van de te nemen maatregelen!

Inmiddels heeft de KNVB het enige gedaan dat het kón doen: het legde de prestatieve competities stil. Niet alleen werden de clubs door het verbod op toeschouwers geconfronteerd met normale kosten zonder dat daar ook normale inkomsten tegenover kwamen te staan, maar ook werd het nagenoeg onmogelijk gemaakt om nog getraind aan de aftrap te verschijnen. Dappere pogingen om de selecties dan maar om half zes ’s ochtends op te laten draven voor de training zijn dapper en creatief bedacht, maar heel eerlijk gezegd ronduit belachelijk. Zeker als de kleedkamers en douches niet open mogen moet je er toch niet aan denken dat je als speler bezweet en bemodderd naar kantoor moet. Daarbij kan je dan nog afvragen wat het verschil qua besmettingen is in vergelijking met de reguliere avondtrainingen. Kijkend naar de omvang van burgemeester Bruls – de voorzitter van het veiligheidsberaad – dan snap ik dat hij hier even geen rekening mee gehouden heeft. De man heeft overduidelijk van zijn leven alleen van banket naar banket gelopen, maar sporten? Ho maar! En het zijn helaas dus dat soort mensen, die mede bepalen hoe onze gezondheid bewaakt moet worden en die met deze onzinnige maatregelen komen.

De waanzin regeert! Ik vrees dan ook dat we onze geliefde sportclub dan ook voorlopig niet meer van dichtbij zullen zien. Het is maar te hopen dat er nog ruimte gevonden wordt om de competities na de jaarwisseling te hervatten, maar ik vrees dat het hier en nu afgelopen is met dit seizoen. De actualiteit heeft ons inmiddels ingehaald en de algehele lockdown werd vier dagen na de vorige ‘persco’ dan toch ineens acuut uit de schappen getrokken. Alles dicht tot 14 januari en nu snelt de roep ons al vooruit dat het daar niet bij gaat blijven, maar dat de lockdown doorgetrokken gaat worden naar het hele eerste kwartaal van 2022. Dat is dus einde competitie zoals we die nu kennen. De KNVB heeft inmiddels met een slecht gevoel voor timing aangekondigd de voetbalpyramide te herzien en een versterkte degradatieregeling door te gaan voeren om het aantal ‘klassen’ terug te kunnen brengen om de klassen beter te laten aansluiten op de divisies. Het zou dus maar zo eens kunnen gebeuren, dat de eerste periode meteen de eindstand wordt en dat clubs dus zullen gaan degraderen op basis van nog geen tien gespeelde wedstrijden. Als de KNVB dan ook nog eens geen clubs laat promoveren, dan wordt die gewenste aansluiting ineens wel héél simpel bewerkstelligd. Aan de andere kant kan ik me ook voorstellen dat de KNVB de massale confrontatie met de amateursector niet aandurft en dus straks met een andere ‘oplossing’ komt. De tijd zal het moeten leren!

Ik wens alle trouwe toeschouwers dus maar alvast prettige kerstdagen, een coronavrij 2022 en ik huil en knarsetand voorlopig zachtjes met u mee… Maar ga alsjeblieft niet aan het rellen!!!