Door Rob Fabriek. Fotografie Marcel Visser
Herman en Jos van der Burgt. Kortenhoevers. En ’s-Gravelanders, als iconen van de gelijknamige voetbalclub. Herman overleed op 89-jarige leeftijd, één week voor het 100-jarig bestaan april jl. en Jos (61) zal de betrokkenheid bij de ijverige dorpsclub doortrekken. „Pa was rechtdoorzee, nooit te beroerd een ander te helpen en organisatorisch zeer sterk. Die eigenschappen heb ik ook wel, maar hij was ook nogal zwart-wit en ik voel me zelf wat grijzer dan hij was. En dat ligt niet alleen aan mijn haardos.”
14 jaar lang organiseerde Herman van der Burgt samen met Jos Theunissen de ’s-Gravelandse Zeskamp. Deelnemers waren families, bedrijven, verenigingen en vrienden uit de dorpen ’s-Graveland en Kortenhoef.
‘Pa was nogal zwart-wit. Ik ben toch iets grijzer van aard.’
Jos was negen, toen hij lid werd van SV ’s-Graveland. Herman werd actief, toen zoonlief in de A-junioren speelde. „Hij ging de hoogste twee A-juniorenelftallen trainen en werd leider van de A2. Beide teams werden kampioen en vanaf dat seizoen heeft de SVS het gezinsleven (Jos heeft drie zussen; rf) beheerst. En het jubileum was op het einde niet zo’n issue voor hem, hij sliep zijn laatste periode nogal veel.”
„SV ’s-Graveland is een échte dorpsclub waar iedereen wordt opgenomen als je je maar normaal gedraagt, anders wordt je afgeserveerd. Maar niet alleen een dorpsclub, maar ook een familieclub.”
En dat klopt. Wat te denken van de familie Janmaat. Er zijn in elk geval nog drie telgen actief in de organisatie van de SVS: André, Eric en Koen. Laatstgenoemde was dertien jaar voorzitter en inmiddels al weer enkele jaren penningmeester.
Na de officiële oprichting van V.V.S. op 23 april 1921, waarbij de latere ere-voorzitter Wim Hoogstraten, Joop Winthorst en Dirk Wernsen waren betrokken, werd er gevoetbald op het terrein van de watertoren aan de Leeuwenlaan. Gespeeld werd er op zondag, maar de christelijke gemeenteraad gebood een aantal keren om pas na kerktijd te gaan voetballen.
Of Jos in de voetsporen van Herman gaat treden? Ja en nee. „Pa is voorzitter en penningmeester van hoofdbestuur geweest, alsmede jeugdvoorzitter. Daar heb ik nooit in gezeten. Wel was ik vanaf mijn 18e jaar jeugdleider, trainer/coach van het tweede elftal, leider van het vlaggenschip en vervolgens weer leider van het tweede. Ook was ik nog coach van ’s-Graveland-zaal en jarenlang van Jong-SVS. Ik heb ook nog wel eens een jaartje niets gedaan, maar dat zijn er niet veel geweest. Mijn vader was wel een bestuurstijger, maar ik ben ‘slechts’ twee jaar jeugdvoorzitter geweest. En – eerlijk is eerlijk – dat is niet écht mijn passie. Die ligt op het veld en in de dug-out.”
V.V.S. werd begin jaren ’50 omgedoopt tot S.V.S. (Sportvereniging ’s-Graveland). Later werd het damesvoetbal geïntegreerd en kreeg ook het zaalvoetbal een plek in de vereniging. In de jaren na de oorlog werd er heel voorzichtig weer aan een verenigingsleven gedacht. De jubileumjaren werden steevast gevierd in befaamde gelegenheden als Hotel Ruimzicht, Hotel De Drie Dorpen en dorpshuis De Dobber. Om de trainingsopkomst te bevorderen, stelde in 1951 de toenmalige trainer voor om na de training een ‘contactavond’ te organiseren, dan zouden er vast ook meer spelers komen trainen. En is dat niet tegenwoordig ook het succes van een clubavond? De derde helft? Een sociaal verenigingsleven kreeg steeds meer zijn beslag. Wie herinnert zich niet de befaamde Zeskamp-evenementen, die Herman van der Burgt en Jos Theunissen organiseerden?
Jos: „De club barst van de vrijwilligers en die willen dan ook absoluut niet dat er spelers of medewerkers betaald worden. Ook de spelers van eerste betalen contributie. Echter: voor selectiespelers is alles tot in de puntjes geregeld. Trainingskledij, nette outfit op zondag, jaarlijks trainingskamp en nog meer secundaire zaken. De club zit bij velen écht in het bloed en er is geen club, die bij uitwedstrijden zoveel supporters mee krijgt.”
Herman van der Burgt was ook jarenlang coach van het fameuze zvv Kerkelanden. Herman, met stopwatch. man van de klok. Discipline voorop, als oud-militair hem wel toevertrouwd. Tot aan het laatste fluitsignaal dan.
Staand v.l.n.r.: Dick van Veen, Marco Kok, Jos van der Burgt, Rob Fabriek en coach Herman van der Burgt.
Op hun lurven v.l.n.r.: Raymond Jongsma, Nico la Maïtre (met 7UP-schoentjes), Jan Bleijenberg en Fred la Mark.
Clubarchivaris Frans Hendriks: „De beroemdste trainer ooit – van 1962 tot 1967 – was ongetwijfeld Jan de Rijk, die naast IJsselmeervogels op zaterdag, ook trainer was van ’s-Graveland op zondag. In 1965 werd SVS kampioen, terwijl hij de dag ervoor kampioen werd met de ‘Rooien’.” Hendriks is ook duidelijk over de ‘eigen jongens. „Je gaat niet buiten het dorp voetballen, of je moest wel erg goed zijn, zoals Wim Honders (’t Gooi), Johan Schouten (Gooiland), Nico la Maître (FC Hilversum), Jan van Beers (Ajax, Victoria), Casper Nelis (Ajax) en Pascal Jongsma (Ajax, Volendam en zwager van Jos) dat waren.”
‘Hoogtepunten’ zijn er volgens Jos genoeg. „In het seizoen 1987/88 als coach van junioren A1, samen met boezemvriend Peter Raven. Echt alles gewonnen, kampioen geworden én de beker gewonnen én alle toernooien. Alleen de finale van het Goois Kampioenschap verloren we van Huizen A1, maar ja, dat speelde twee klassen hoger, terwijl we ze toch ondersteboven speelden. Een bijzondere lichting was het: acht spelers hebben nog jarenlang in het eerste elftal gespeeld.”
Samen met clubicoon Hans Noppen werd Jos van der Burgt nog kampioen met ’s-Graveland 2, dat rond de eeuwwisseling de reserve 2e klasse bereikte, in die tijd een prachtig niveau voor een vierdeklasser.
„SV ’s-Graveland zal altijd mijn cluppie blijven Ik heb ‘long time ago’ ook wel aanbiedingen gehad om trainer/ coach jeugd bij ander verenigingen te worden (o.a. Bloemenkwartier, echt waar) maar kon en kan me daar nog steeds niets bij voorstellen.”
100 jaar S.V. ‘s-Graveland, een familiegeschiedenis
Een film van Karel van den Berg over een voetbalclub, die honderd jaar bestaat. Werelds en tijdloos. Maar tegelijk het verhaal van een dorp, de voetbalclub, de leden, de vrijwilligers door de bril van nu.
Kijk nu: https://youtu.be/qvLi3gULbbE
SVS beschikt over een prachtige accommodatie aan het Kininelaantje op Sportpark Berestein. Er liggen vier velden, waarvan twee prachtige kunstgrasvelden met verlichting, een pupillenarena, een kneuterige Madurodam-tribune en twee beachvolleybalvelden. Het clubhuis en de kleedaccommodatie zijn bedekt met 200 zonnepanelen, zodat de club inmiddels energieneutraal is en de veldverlichting voorzien is van zuinige LED-lampen.
