De winterstop is bijna afgelopen en de voetbalclubs in Gooi en Eemland zouden er goed aan hebben gedaan de afgelopen periode voor zichzelf eens kritisch te evalueren. Wie het amateurvoetbal in onze regio goed volgt en een beetje op de hoogte is van het beleid van clubs weet dat een breed uitgedragen beleid, hoe goed bedoeld ook, met fraai omschreven doelstellingen veelal gebakken lucht blijkt. Zo ook de doelstelling van een TC, die een minimale percentage van “eigen spelers” in het eerste team of selectie verlangt. Zo is b.v. bij HC&FC Victoria 1893 de doelstelling uitgesproken dat minimaal 65% van het eerste uit eigen jongens moet bestaan. Waar die 65% vandaan komt is me een raadsel; uitkomst van een ingewikkelde wiskundige formule of simpelweg natte vingerwerk? Met deze uitspraken is het bij de achterban altijd lekker scoren. Eigen volk eerst. Zeker na een slecht seizoen met degradatie is het volgens het gebruikelijke maatschappelijk principe traditie, dat de “buitenlanders” in slechte tijden meestal als eerste de schuld krijgen. Maar dit terzijde. Dat houdt in dat je hoopt dat de talentvolle overkomende A junioren niet alleen daadwerkelijk de stap kunnen, maar juist ook willen maken. En daar ligt nu net het probleem. We hebben tegenwoordig toch met een heel andere generatie te maken. De talentvolle A-junioren zijn vaak studenten, die de verleiding van het Corps of Dispuut niet kunnen weerstaan. Op kamers wonen in Utrecht of Amsterdam, drie keer per week je verplicht volgooien met alcohol combineren met twee keer per week trainen blijkt tot nu toe zowel fysiek als mentaal een te grote uitdaging. Ik heb fantastische talenten met een afgetraind atletisch lijf door alcohol, ongezond eten en weinig nachtrust dramatisch zien veranderen in middelmatige cafévoetballers met een licht gevuld buikje, waarbij je de eerder verworven scherpe contouren van de buikspieren langzaam maar zeker ziet vervagen. Doodzonde. Ook zijn de buitenlandse stages van een half jaar of langer erg populair en sterk in opkomst, waardoor je deze spelers voor langere tijd moet missen. Het maken van keuzes is voor deze generatie een lastig fenomeen. Ze willen een leuk sociaal leven, lenen daarom maximaal bij DUO, willen weinig missen, overal deel van uitmaken en een basisplek lijkt hen op basis van hun kwaliteiten niet meer dan gerechtvaardigd. De praktijk werkt echter niet op die manier. Als je daarbij hun hoge gevoeligheid voor feedback en een licht gebrek aan zelfreflectie in ogenschouw neemt, wekt het geen verbazing, dat bij weinig uitzicht op een basisplaats men er snel de brui aan geeft. Zo kan je dus op basis van een stringent gehanteerd beleid van 65% eigen jongens in het eerste team, je als club een selectie overhouden, die simpelweg het niveau mist om bovenin  mee te draaien. Gevolg is dat er grote kans bestaat dat het een seizoen wordt van vlees noch vis.  Hoe reageren de sterkhouders in dit team op het gebrek aan uitzicht op sportief succes? Raak je die aan het einde van het seizoen ook nog kwijt, waardoor je als club in een negatieve spiraal komt? Zo schiet je er met het “uitgekiende beleid”  je doel behoorlijk voorbij.

Ook bij SV Huizen lijkt men dit zich een beetje te beseffen. Ondanks dat de pijlen met HJO Ferry Hendrikse op de jeugd zijn gericht, waren ze er als de kippen bij om de 34 jarige Nassir Maachi vast te leggen. Dat Maachi hierbij de ontwikkeling van een jeugdspeler in de weg staat, wordt dan maar voor lief genomen, want ja ”als zo’n kans zich aandient moet je hem natuurlijk pakken…“ . Maar zie, zo wordt op de clubsite vermeld, wil Maachi gelukkig graag iets voor de jeugdopleiding van sv Huizen gaan doen. Dat is een “meevaller”, zo kan zijn spelersvergoeding met behulp van wat “externe sponsoren” fors worden opgekrikt en worden scheve gezichten naar de achterban voorkomen. Zo gaat dat.

Clubs als SV Loosdrecht zijn sterk afhankelijk van het enthousiasme en netwerk van hun trainer. De kennis en netwerk b.v. van Loosdrecht-trainer Roy Versluis heeft er ook voor gezorgd, dat er dit seizoen voor de titel kan worden gestreden en is niet het gevolg van een uitgekiend technisch beleid. Een leuk en prima jaar voor de Loosdrechters, die zich wel moeten realiseren dat er een grote kans bestaat dat de sterkhouders(s) worden weggeplukt. Inmiddels zijn de prestaties van Versluis ook niet onopgemerkt gebleven en is hij inmiddels beloond met een mooi contract bij derde divisionist VV Hoogland. Het is te hopen dat SV Loosdrecht het wegvallen van Versluis’ netwerk goed weet te managen. Promotie naar de eerste klasse met een afgeroomde selectie en technische staf geeft weinig houvast voor een leuk seizoen, zo weet ook HC&FC Victoria 1893 maar al te goed.

FC Hilversum werkt weer met een heel ander maar duidelijk transparant concept. Je laat je trainers met een zak geld aan premies een emmertje vol regionale spelers met een gemiddeld redelijk niveau bij elkaar sprokkelen in de hoop dat de sprong naar de tweede klasse eindelijk kan worden gemaakt. Tot nu toe is deze strategie nog niet echt succesvol gebleken, maar dit seizoen lijken de sterren gunstig te staan voor Bob Luza’s kindje. Menigeen kijkt er met opgetrokken wenkbrauwen naar en je kan er inderdaad alles van vinden, maar op sportpark Crailoo draaien ze er tenminste niet omheen en zijn ze wat dat betreft de schaamte al lang voorbij. Vrijwel alle clubs ontkennen dat er wordt betaald. Ook bij hoofdklasser SDO waar iedereen naar horen zeggen dolgraag wil spelen, omdat het er schijnbaar altijd zo gezellig is.

Uiteraard zal er officieel weinig tot niets in de boeken van de penningmeesters te vinden zijn, maar het blijft toch opvallend dat elke club  steen en been klaagt over een structureel vrijwilligerstekort, terwijl de archiefkast van de penningmeester uitpuilt van de ontelbare getekende vrijwilligerscontracten met de maximale financiële vergoeding…

Voor alle duidelijkheid; ik veroordeel niets en niemand. We willen allemaal dat je eigen cluppie lekker meedoet om de prijzen en als dat dan ook gebeurt hoor je bij de achterban geen onvertogen woord. Heb je de mogelijkheid om een speler van het kaliber  Nassir Maachi binnen te hengelen; meteen doen! Hoe hoog of laag het percentage “eigen spelers” ook is , hoeveel geld er aan de selectie is gespendeerd; het zal de achterban een worst zijn. Bestuur, technische staf, spelers en supporters; iedereen geniet en beschouwt zichzelf als belangrijk onderdeel van het succes. Bovendien is menig bestuur er als de kippen bij om het succes te koppelen aan het beleid dat zij destijds hebben gemaakt. “Meedoen om promotie met voornamelijk zelfopgeleide jeugdspelers” is een veel gebezigde doelstelling in menig beleidsplan en scoort makkelijk bij de achterban, maar is alleen reëel tot hooguit de derde klasse en wellicht bij uitzondering de tweede klasse. Strak de hand houden in het toepassen van dit beleid  en ook mee willen doen om promotie of zelfs wellicht alleen maar handhaving vanaf de eerste klasse is een utopie. Iedereen, die wat langer in het amateur voetbalwereldje rondloopt weet dat al lang en ik vermoed de meeste beleidsbepalers ook. Dat door dit gegeven achter de schermen creatief wordt gegoocheld met spelersbetalingen, zogenaamde vrijwilligerscontracten en interessante reiskostenvergoedingen weet ook iedereen. Zolang we meedoen om de prijzen en de achterban onwetend is van dit alles, is dit uiteraard de resultante van het briljante technisch beleidsplan. Nogmaals, iedereen is vrij en blij om te doen wat zij denken dat goed is om je doelstellingen te bereiken. Geen enkel probleem, maar ga niet interessant lopen doen over beleidsplannen en doelen, die zijn gehaald n.a.v. behaalde successen. Sportieve successen worden immers nog altijd op het veld behaald door een kwalitatief goede selectie in samenwerking met een vakkundige technische staf.