Vijf spelers van Victoria met niet-Westerse roots en ik als hun uitermate Nederlandse fysiotherapeut, doen mee aan de Ramadan. Op gooischgras.nl doe ik verslag van mijn en onze bevindingen. Van 6 mei tot en met 4 juni is de periode, dan kunnen jullie deze onderneming op de voet volgen. Tevens bieden we jullie een overzicht van voeding en voedingstijden en de ervaringen van de zes deelnemers. In deze bijdrage mijn belevenissen op Dag 1.

‘Om 21:10 uur komt de Ramadan-groep tot leven en wenst een ieder elkaar via de app een smakelijk eten: mooi moment! Ik begin voorzichtig met een glaasje water en ik voel elke druppel via de slokdarm in mijn maag terechtkomen…’

Aan de voorbereiding heeft het niet gelegen. Drie dagen voor de start van de Ramadan ben ik begonnen met het vermijden met het eten van overbodige consumpties als koek, chocolade etc. Ook het principe van het EVADHM-dieet (Eet Van Alles De Helft Minder) werd gehuldigd en ik verbeeldde me al dat ik me mentaal en fysiek een stukje fitter voelde. Op zaterdag naar de markt voor vers fruit en allerlei soorten muesli en gezond speltnotenbrood. Op zondagavond werd de wekker gezet ergens in de hele vroege morgen en de eerste beginnersfout diende zich al aan: te laat naar bed! Door het ontbijt zorgvuldig voor te bereiden was het al wat laat geworden en trok ik de dekens pas om 00.10 uur over mijn schouders.

Start

Na een onrustige slaap ging de wekker onverbiddelijk en na een blik vol ongeloof op de display was de bevestiging toch echt daar: héél vroeg! Eenmaal beneden de finishing touch van mijn eerste Ramadan-ontbijt: een bord Brinta met muesli, boekweit en allerlei soorten geitenwollen zaden en granen, waarvan ik dacht dat ze alleen in de winter aan de vogeltjes buiten werden gevoerd, een bakje verse mango en watermeloen, een Activa-yoghurtje en een banaan. Niet weinig, maar ook niet teveel. Dacht ik. Het lichaam laat zich nu eenmaal niet dwingen, immers: al jaar en dag is je systeem gewend tussen 7:00 en 7:30 uur een ontbijt tot zich te nemen en gaat zich daaraan aanpassen. Een verandering in dat patroon heeft natuurlijk gevolgen.

Na de “Betonpap” en half bakje mango en watermeloen was de limiet al ruimschoots bereikt. Ik had nog eventjes tot zonsopgang en besefte dat dit voor een hele dag qua vocht en voeding wel eens niet toereikend zou kunnen zijn. Met veel moeite perste ik nog het bakje Activia-yoghurt naar binnen en begon het opgeblazen gevoel in mijn buik onrustbarende vormen aan te nemen. Nog enkele minuten te gaan en met bovenmenselijke inspanning gooide ik er nog twee glazen water achter aan. Ik had de laatste slok nog niet op of het zweet brak me aan alle kanten uit. Toch maar weer even liggen in bed, zette de wekker om 7:00 uur en bewoog me voorzichtig op mijn rechterzij, waarbij ik bij elke minimale rompbeweging het ontbijt bijkans tegen mijn huig aan voelde klotsen.

Download hier het Voedingsschema

Maandag 6 mei

Vandaag, maandag 6 mei, een lange dag tot 19:00 uur op het werk. Het beroep wat ik heb is geen kantoorbaan, maar vooral een fysiek actief beroep, waarbij er toch wel wat energie van je wordt gevraagd. Ben benieuwd hoe mijn lichaam reageert op de voedsel- en vochtdeprivatie. Het onvermijdelijke hongergevoel en droge mond is best te verdragen, dat is waar je je een beetje op instelt. Maar de tegen ongeveer 15:00 uur opkomende hoofdpijn, die er langzaam maar zeker insluipt, had ik niet ingecalculeerd. Om 16:00 uur voel ik een constante lichte vorm van misselijkheid erbij komen en rond 18:00 uur krijg ik een opkomend maagzuur als Ramadan-bonus erbij. En dan gewoon doorbehandelen alsof je nergens last van hebt.

Meeleven

Gelukkig krijg ik gedurende dag opbeurende berichtjes uit de Ramadan-appgroep van de jongens. Wellicht is door de Ramadan een verlaagde emotionele drempel hier debet aan, maar het meeleven van de jongens doet me echt goed. Om klokslag 19:00 uur belt vrouwlief Ellen op met wat lieve woordjes en ben ik blij dat ik met de auto naar huis kan in plaats van met de fiets, want ik voel me echt niet goed.

Eenmaal thuisgekomen ga ik voor pampus op de bank zitten en zie met lede ogen dat het nog ruim twee uur duurt, voordat zonsondergang (21:13 uur) een feit is. Het honger-en dorstgevoel is sinds 16:00 uur verdwenen, maar de hoofdpijn, misselijkheid en het brandende maagzuur komen nog steeds in golven op me af.

Moed inspreken

Om 21:10 uur komt de Ramadan-groep tot leven en wenst een ieder elkaar via de app een smakelijk eten: mooi moment! Ik begin voorzichtig met een glaasje water en ik voel elke druppel via de slokdarm in mijn maag terechtkomen. Ellen zorgt geweldig voor me en eet tegelijk met mij mee. Nu voorzichtig beginnen met eten. We beginnen met een milde Thaise soep, die ik langzaam consumeer. Wat kan eten toch heerlijk zijn! Vanuit de keuken ruik ik de kip en uitjes die in de pan liggen te bakken. Blijkbaar staan de zintuigen ook meer op scherp, want de geuren komen bijzonder scherp en duidelijk binnen. Kip met sperziebonen, gebakken rode uitjes gemengd met Terriyaki honing woksaus en Boemboe. Zilvervliesrijst erbij en smullen maar. Als afsluiting nog wat kiwi.

Slaap

Om 22:45 uur vallen mijn luiken dicht en gaan we naar bed. De hoofdpijn, misselijkheid en maagzuur zijn verdwenen. Volgens betrouwbare informatie zijn deze bijverschijnselen door gewenning na drie dagen voorbij. Daar houd ik mij maar aan vast, want op deze manier 30 dagen volbrengen wordt – zoals dat heet – wel een heel grote uitdaging. Niettemin, de kop is er af, morgen dag 2!