Vijf spelers van Victoria met niet-Westerse roots en ik als hun uitermate Nederlandse fysiotherapeut, gaan meedoen aan de Ramadan. Op gooischgras.nl doe ik verslag van mijn en onze bevindingen. Van 6 mei tot en met 4 juni is het zover, dan kunnen jullie deze onderneming op de voet volgen. Tevens bieden we u een overzicht van voeding en voedingstijden en de ervaringen van de zes deelnemers.

‘Ik heb met de jongens en met mezelf afgesproken, dat als ik één keer zondig door vocht of eten in te nemen tussen zonsopgang en zonsondergang, ik meteen stop. Poging mislukt, maar de intentie was goed. Nog maar eventjes voor de kick-off. Op 6 mei begint het…’

Vorig seizoen heb ik als fysiotherapeut van HC&FC Victoria 1893 van dichtbij mogen aanschouwen, hoe onze allochtone vrienden in de selectie zijn omgegaan met de Ramadan. Zelden heb ik zo’n toewijding en discipline gezien van deze jongens in de manier waarop ze de Ramadan hebben beleefd. Ter herinnering, de maand mei had vanaf het begin variërende temperaturen van 25-31 ºC (in de schaduw), waarvan op zaterdag 26 mei een wedstrijdtemperatuur van maar liefst 29 ºC werd gemeten. Op 9 juni 2018 – 5 dagen voor het einde van de Ramadan – werd het allesbeslissende promotieduel in en tegen Almere met een temperatuur van 25 ºC gespeeld (winst én promotie!) met vier Ramadan-deelnemers in de wedstrijdselectie. Met de hoge temperaturen en de afnemende krachten tegen het einde van de Ramadan is het voor iedere speler en trainer zaak om deze periode serieus te managen.

Lees hier wat Wikipedia schrijft over de Ramadan

Voeding en voedingstijden

Met behulp van FC Utrecht-sportarts Niels Wijne hebben we de betreffende spelers trachten te ondersteunen met wat richtlijnen qua voeding en voedingstijden (zie te downloaden document). Het grootste probleem tijdens het  voetballen met deze hoge temperaturen, is het vochtverlies dat optreedt en daardoor een onvermijdelijk tekort. Als speler probeer je voor de wedstrijd zo lang mogelijk in een koele ruimte te verblijven, de warming-up zo kort en effectief mogelijk te doen – desnoods in de kleedkamer – om het vochtverlies zo veel mogelijk te beperken. Trainers die vanwege het teamgevoel per se een intensieve collectieve warming up willen doen, schieten hun doel in al hun goede bedoelingen voorbij: de spelers hebben dan al veel energie en vocht verbruikt. In de rust zorgden we ervoor, dat de kleedkamer betrekkelijk koel was (dat kun je desnoods met een ventilator doen) en kregen de jongens koelpakkingen, die ze op hun lichaam konden doen om zo snel mogelijk af te koelen. Vervolgens wachtten we als team zo lang mogelijk (vanwege de hoge temperatuur) met het veld op te gaan, totdat de tegenpartij en scheidsrechter klaar stonden, zodat we niet onnodig lang in de brandende zon hoefden te staan. Of het allemaal verschil heeft gemaakt zullen we nooit weten, maar daar waar je als speler en trainer bepaalde factoren kan beïnvloeden, zou ik het toch niet laten.

Download hier het Voedingsschema

Respect en toewijding

Uiteraard mochten onze spelers op de trainingsavonden eerder stoppen om bij de definitieve zonsondergang hun welverdiende vocht- en energietekorten aan te zuiveren. Door onze kantinemedewerkster Diana gemaakte smoothies, bestaande uit sojamelk met geblenderd fruit, stonden al uitnodigend klaar. Zou ik persoonlijk direct de aanval op dit goddelijke vruchtenmengsel openen, zo niet deze jongens. ‘Hoe lang nog?’ vroeg de één. ‘Nog twee minuten,’ zei de ander en na die twee minuten ging het sein op groen en werden de smoothies met een gelukzalige blik op de gezichten verorberd.  Wat later, op een snikhete trainingsavond tijdens de Ramadan, stond ik wat verscholen in de kleedkamer en zag ik één van de jongens binnenkomen en naar de kraan toelopen. Nieuwsgierig keek ik om het hoekje. Zou hij dan toch stiekem een slokje nemen? Ik zou het me levendig kunnen voorstellen en begrijpen. Maar nee, hij koelde zijn gezicht met koud water en bevochtigde zijn lippen en liep weer weg, zonder dat hij mij had opgemerkt, het trainingsveld op. Het ontroerde me oprecht. Het was ook op dat moment dat ik besloot dat ik het jaar erop met de Ramadan mee wilde doen. Vorige week dinsdag riep ik Said Moussli, Marouan Halouchi, Okacha Bankodad, Roman Rahmani en Mohamed Dafalla (voortaan te noemen Mini) bij me en heb hun toestemming gevraagd met hun mee te mogen doen en daar verslag van uit te brengen op gooischgras.nl. De indruk, die ik níet wil wekken is, dat dit uit eigenbelang voortkomt, maar meer uit respect voor hún toewijding. Ik heb met de jongens en met mezelf afgesproken, dat als ik één keer zondig door vocht of eten in te nemen tussen zonsopgang en zonsondergang, ik  meteen stop. Poging mislukt, maar de intentie was goed. Nog maar eventjes voor de kick-off. Op 6 mei begint het…