Ferry Marks, een ambitieuze trainer én actieve ondernemer, krijgt een mooie kans bij FC Hilversum
CORRECT, VOORBEELD VOOR VELEN, GEEN BLA BLA,
MAAR EEN GENTLEMAN LANGS DE LIJN (website FC Hilversum)
Door: Rob Fabriek
Foto’s: Cristel de Swart, Rinus van Denderen, historie Voetbal hilversum, SV Achterveld en familie-archief
Aan de ene kant een vooruitstrevende en tactisch ingestelde trainer, aan de andere kant een schijnbaar rustige en beschouwende coach aan de rand van het veld. Wel altijd staand voor de dug-out, maar zich zelden bemoeiend met het spel. ‘Ik heb dan alles al verteld, wat ik wilde vertellen, dus daar kan ik schreeuwend en hevig gebarend niet veel meer aan veranderen. Ik kan wel spelers meer en meer verantwoordelijkheid geven in het veld, dan kan het team zelf beslissingen nemen.’
De 33-jarige Ferry Marks, die na drie jaar BZC’13 zijn heil zocht bij SV Achterveld, grijpt na één seizoen een nieuwe kans: FC Hilversum.
‘Ik was er met de voorzitter van FC Hilversum snel uit. We hebben snel zaken gedaan, geen gedraal en elkaar recht in de ogen gekeken. Een nieuw team opbouwen en op naar de tweede klasse.’
In Achterveld en Hilversum werden de afgelopen maand de wenkbrauwen gefronst: Ferry Marks, die na drie jaar zaterdag-vierdeklasser BZC’13 zijn heil zocht bij SV Achterveld, tekent een contract bij FC Hilversum! SV Achterveld niet blij natuurlijk, want daar zijn ze juist heel tevreden over Marks. Achterveld-voorzitter Sander Tolboom vindt het echt jammer dat Marks vertrekt. ‘Ferry is al trainer een verademing. Die past hier uitstekend, een prima mens met goede, frisse ideeën. In die geest gaan we weer op zoek naar een nieuwe, jonge trainer. Iemand aan het begin van zijn carrière, die nog niet aan het hele grote werk wil.’ (Nieuwe trainer van SV Achterveld wordt Jacco Meurs, komt van Bennekom; RF).
Moeilijk
‘Ik vond het een heel moeilijke beslissing. Ik wilde hier eigenlijk minimaal twee seizoenen blijven en voor mijn gevoel was het ook nog niet klaar. Ik heb het hier enorm naar mijn zin. Als ik me druk wilde maken om iets en ik maakte dat kenbaar aan het bestuur, dan waren ze heel duidelijk. Jij bent de trainer, jij traint en wij lossen alle andere zaken op. Dat bevalt me wel.’
Het is een enorme kans om een klasse hoger te gaan trainen. En als de Crailoo-bespelers onverhoopt nog promoveren (FC Hilversum verloor op 30 maart jl. de topper tegen SV Maarssen met 2-6; RF), dan is het zelfs twee klassen hoger. Voor Marks geen probleem, want in zijn periode bij de fusieclub Bloemenkwartier Zebra’s Combinatie ’13 haalde hij zijn TC-2 (nu: UEFA B). Een derde- of tweedeklasser trainen komt hem wel goed uit overigens, want over twee of drie seizoenen gaat zijn focus toch wel op het behalen van TC-1 (UEFA A). Best een hele klus en ook een kostbare. ‘Ligt er een beetje aan, hoe je het indeelt. Als je een eigen club hebt en een stageclub, dan ben je alleen op woensdag en zondag nog thuis. Maar als je assistent-trainer wordt bij een club, dan wordt het misschien wat makkelijker, ook thuis (Marks woont in Almere met vrouw en twee jonge kinderen; RF). Maar ja, met dat papiertje kun je wel de top van het amateurvoetbal in.’
| 1990 | lid van HVV De Zebra’s, Hilversum |
| 1993 | lid van FC Hilversum |
| 1998 | lid van AS80, Almere |
| 2002 | lid van FC Almere |
| 2006 | lid van SDO, Bussum |
| 2008 | lid van HVV De Zebra’s, Hilversum |
| 2013 | lid van BZC’13, Hilversum |
| 2015 | trainer van BZC’13, Hilversum |
| 2018 | trainer van SV Achterveld |
| 2019 | trainer van FC Hilversum |
Heel ambitieus dus, ook op zakelijk vlak. Marks stopte met zijn vleesverwerkingsbedrijf en startte een nieuwe in facilitaire dienstverlening. Totale schoonmaak en specialistisch reinigen, daar ligt nu zijn hart. ‘Opmerkelijk,’ vindt hij zelf wel. ‘Ik schafte al mijn apparatuur aan en had nog niet één serieuze klant. Maar ik had er vertrouwen in en nu moet ik gewoon mensen gaan aannemen.’
De TC- en UEFA-trainingscursussen bij de KNVB
Het bedrijf van Ferry Marks
FC Hilversum
Karel Bonsink heeft maar liefst in totaal 18 jaar aan het roer gestaan bij de groen-witten. Een icoon neemt afscheid en dus moest men op zoek naar een waardige opvolger. De keuze van Ferry Marks voor FC Hilversum is op zijn minst opmerkelijk te noemen. Althans op het eerste gezicht: de Almeerder gaat volgend seizoen samenwerken met Richard Lensen, een oude jeugdvriend. ‘We gaan het samen doen. Richard kent de club al goed en heeft het klappen van de zweep geleerd van Karel. Vroeger speelden we altijd voetbal op straat in de buurt van de Eemnesserweg in Hilversum, dus ik ken Richard goed. Of het ook werkt in de (bege)leiding van de selektieteams, zal moeten blijken.’
FC Hilversum beschikt nog over twee selektieteams. Waar het eerste ooit in de top van het zondagamateurvoetbal bivakkeerde, nu is de zaterdag derde klasse de plek. Geen jeugd meer, geen internationale toernooien, maar daar kan Marks zich niet druk om maken. ‘Alles is prima geregeld hier, tot in de puntjes. Bovendien was ik er met de voorzitter (Bob Luza; RF) snel uit. Snel zaken gedaan, geen gedraal en elkaar recht in de ogen gekeken. Een nieuw team opbouwen en op naar de tweede klasse. En als ze promoveren dit seizoen, is dat alleen maar meegenomen. Dan gaan we volgend seizoen daar gewoon meedraaien.’
Stijl
Op de website van FC Hilversum is men heel duidelijk over Marks: “Ongelooflijk ambitieus, een brok ervaring rijker, correct, voorbeeld voor velen, geen bla bla, maar een gentleman langs de lijn.” Marks is duidelijk daarover. ‘Ik heb niets met al dat schreeuwen langs de lijn en al die gekkigheid. Ze luisteren toch niet, dus dat gaat niet werken. Hoewel denk ik, dat je op sommige momenten best wel wat kan bereiken. Soms kan een praatje in de rust best helpen en een beetje reuring is soms nuttig, maar over het algemeen ben ik daar niet zo van. Als voetballer was ik best bereid naar aanwijzingen van de trainer te luisteren. Ik ben nog niet zo oud, maar deze generatie is een andere dan die van mij. Nu kun je dat niet maken, dan zeggen ze je na twee keer gedag en ben je ze kwijt. Geen slechte generatie, hoor. Maar anders.’
SV Achterveld
‘Bij Achterveld waren ze gewoon trainers gewend, die drie keer in de week enorm tekeer gingen en keihard trainden. Niet dat ik niet hard train, maar ik wil ze graag ook nog een beetje beter leren voetballen. En het opmerkelijke is, dat ik dit seizoen nog niet heb meegemaakt, dat er iemand geklaagd heeft, dat hij reserve stond of dat hij gewisseld werd. Nog niet één keer! Ik doe veel in persoonlijke gesprekken en ik vraag ook of ze willen, als er wat dwars zit. Een heerlijke, bescheiden vereniging. Heel hecht. Niet alleen de spelers, maar ook het bestuur. Ze hebben het goed voor elkaar, maar het kan nog beter, hoor ik dan. Ik houd daar wel van. En als je zes wedstrijden achter elkaar zou verliezen, dan is er ook geen man overboord.’
Marks wordt ook wel eens prettig verrast. ‘Het eerste vrouwenelftal staat hier op gelijke hoogte met het eerste mannenteam. Wat wij hebben en krijgen, geldt ook voor de vrouwen. Materiaal, trainingstijden, noem maar op. Dat vind ik wel mooi. De kantine is zaterdags ook altijd vol. Daar is het soms drukker dan buiten.’
‘Op dinsdagavond heb ik tijdens het eten mijn telefoon op tafel liggen en die blijft angstvallig stil. Ik heb een groep van 40 spelers en ze komen gewoon altijd, een enkele uitzondering daargelaten. Dat is toch ongekend, maar het geeft aan hoe die club in elkaar zit. Vanaf dag 1 had ik het hier naar mijn zin. Er is echt een wereld voor me open gegaan. In deze omgeving en in de buurt van Veenendaal leeft het voetbal enorm. Je wordt altijd hartelijk ontvangen, de sfeer is goed. Het is wel moeilijk om uit de vierde klasse te komen. Dat heb ik gemerkt bij BZC’13, maar ook hier. Hier staat Vriendenschaar bovenaan met VVA Achterberg. Vriendenschaar komt uit de tweede klasse zondag en VVA heeft een verleden in de top van het amateurvoetbal.’
’Dus dat is moeilijk, hoewel we een van de betere ploegen hebben in de vierde klasse H. En als je in de derde klasse terecht komt, moet je flink aanpoten om erin te blijven. Clubs als FZO en Hees komen uit de vierde klasse en staan onderin de derde klasse D, hoewel ze zich hebben versterkt!’
Voetballen in een dorp is een apart gebeuren. Negentig procent van de leden komt uit Achterveld. Er zijn wel eens spelers, die het hogerop zoeken, maar die komen uiteindelijk weer op het oude nest terug. SV Achterveld heeft ca. 400 spelende leden, waaronder ruim 120 meisjes en vrouwen. ‘Dat maakt het wel erg leuk in de club, dus daar zijn we zuinig op,’ aldus voorzitter Sander Tolboom. Inmiddels is een nieuwe trainer aangetrokken, de 36-jarige Jacco Meurs uit Bennekom. ‘We wilden weer een jonge, ambitieuze trainer. We hebben natuurlijk met Ferry de ervaring van een jonge, beginnende oefenmeester,’ aldus Tolboom. ‘Hij heeft het enthousiasme, dat Ferry ook heeft.’
Systeem en verantwoordelijkheid
Marks heeft wel een visie op het voetbal en op de manier waarop hij wil spelen. Dat betekende, dat hij bij Achterveld best wel aan het werk moest. ‘Ik ben een enorme voorstander van het 3-5-2 systeem. Dat vergt wel enige kwaliteit in het elftal, want spelers moeten weten wat ze moeten doen en waar ze moeten lopen. Dat vergt training. Uit dat oogpunt is het ook wel jammer, dat ik na een jaar wegga. In het begin was het best moeilijk, want die jongens waren 4-2-4 of 4-4-2 gewend. Nu hebben we tegen de meeste clubs gewoon 70 tot 80% balbezit. En ik heb een aantal sjouwers lopen, best wel handig.’
3-5-2
Dit systeem werkt hetzelfde als 5-3-2, maar de backs worden middenvelders en denken aanvallender. Meestal speelt de meest centrale middenvelder dan iets verdedigender, om counteraanvallen van de tegenstander te voorkomen. Soms wordt het ook omgekeerd en spelen er twee centrale middenvelders verdedigend, terwijl de meest centrale middenvelder juist aanvallender ingesteld is.
‘Ik geef mijn spelers veel eigen verantwoordelijkheid. Sommige trainers beginnen een seizoen met allerhande regels, maar daar ben ik niet zo van. Die regels maken ze maar zelf. En als ze die maken, houd ik wel in de gaten of ze die nakomen. Je moet ook meegaan met de generatie. Ik ben natuurlijk wel van een recente lichting trainers, dus misschien is het voor mij makkelijker. Ik doe wel eens wedstrijdbesprekingen, dan praat ík niet en dan vraag ik aan een speler, of hij duidelijk wil maken, wat hij van een andere speler wil zien. Als iemand het van een medespeler hoort, kom hij die adviezen doorgaans veel sneller na, dan dat hij het van de trainer hoort. Het mentale is vaak veel belangrijker, dan het tactische. Tijdens de trainerscursussen, die ik heb gedaan bezochten we clubs, waar dat sterk gold. Bij Geinoord in Nieuwegein was David Toxopeus de trainer, die deze filosofie aanhangt. Hij werd kampioen en vertrok toen naar Feyenoord.’
Uit het AD: David Toxopeus international development coach bij Feyenoord
‘David Vecht was mijn docent bij de TC-2. Hij eist heel veel van je. Altijd aanwezig zijn, dat soort dingen. Hij laat je ook nadenken, maar ook op je bek gaan. Dan moest je een verhaaltje houden voor de groep en werd je even helemaal gek gemaakt om je uit je comfortzone te halen. Ik kan redelijk goed bij mezelf blijven, dus ik houd me wel staande, maar misschien is het wel eens nuttig – daar komt het weer – om eens boos te worden. Ik heb de groep bij Achterveld wel eens bij elkaar geroepen. Dat moest dan ook echt. Ik bespreek altijd alles in de groep. Dat is wel eens vervelend voor een speler om dat te ondergaan, maar dat werkt wel. Als ik duidelijk ben, en soms ook ‘negatief’ duidelijk, dan kan ik met iedereen blijven communiceren.’
